Brazilski 3D forenzički umjetnik Cicero Moraes uradio je aproksimaciju lica Ivana IV Vasiljeviča poznatijeg po imenu Ivan Grozni
Prvi ruski car i jedan od najkontroveznijih vladara u istoriji – Ivan IV Vasiljevič ili Ivan Grozni – „oživio“ je u najnovijem radu brazilskog 3D forenzičkog umjetnika Cicera Moraesa.
“Inspiracija za forenzičku aproksimaciju lica Ivana Groznog bio je onlajn čas pisca i biografa Paula Recutija (Paulo Rezzutti) na kome je pričao o Ivanu Groznom. Nisam znao gotovo ništa o caru, pa sam ga istražio i otkrio sam interesantnu priču i slike lobanje koje su mi omogućile da uradim aproksimaciju lica”, rekao je ekskluzivno za Telegraf Nauku Cicero Moraes.
Na pitanje koliko je ovaj zadatak bio komplikovan, on je dodao:
“Uprkos djelimičnom gubitku (nedostaje desni slijepoočni dio), značajan i važan dio lobanje bio je dostupan, što je bilo više nego dovoljno za dalji rad.
Prvo je napravio dvodimenzionalne projekcije lobanje, dodaje.
“One su bile osnova za 3D rekonstrukciju. Nakon toga sam ukrstio seriju tehnika sa projekcijama zasnovanim na mjerenjima urađenim tomografskim skeniranjem živih pojedinaca i anatomskom deformacijom, kada se koristi tomografija virtuelnog donora, koja se prilagođava u tri dimenzije da lice bude kompatibilno sa licem Ivana IV. Završni rad bio je kombinacija svih ovih podataka, a onda su završene i generisane slike”.
Moraes kaže da je ceo taj proces trajao oko jedne nedelje.
“Početkom šezdesetih godina rađena je reastauracija u Arhangeljskoj sabornoj crkvi u Kremlju sa profesionalcima različitih oblasti – arhitektama, istoričarima, antropolozima i forenzičarima. Situacija je iskorišćena da se ekshumiraju i prouče tijela nekliko plećima, uključujući Ivana Groznog i njegova dva sina Ivana i Fjodora. Prema izvještajima Mihaila M. Gerasimova, koji je radio na ekshumacijama, tri lobanje su imale strukturalne gubitke, s tim da je lobanja Ivana Ivanoviča bila u najkritičnijem stanju, jer se dezintegrisala, dok je lobanja Ivana IV loše očuvana, a osnova njenog desnog sljepoočnog dijela je potpuno uništena. Postojala je glasina da je on bio otrovan, ali su količine arsena u njegovom tijelu bile u normalnim granicama dok su koncentracije žive u tijelu mogle biti objašnjenje lošim zdravljem, hranom i alkoholom, ali i mogućom zarazom sifilisom, iako doduše trag te bolesti nije otkriven u kostima cara”, navodi se u Moraesovom radu.
Dobro očuvana struktura hrskavice u grkljanu, dodaje se, pokazuje i da nisu tačne glasine da su ga ugušili Bogdan Belski i Boris Godunov.
“Skelet je pokazao da je riječ o muškarcu visokom od 178 do 180 centimetara i težine od 85 do 95 kilograma, sa strukturom koja pokazuje jako i utrenirano tijelo, što potvrđuje opise nastale između 1567. i 1577, kada se naglašavalo da je „bio visok, da je imao snažno tijelo i bio debeo“. U odnosu na porijeklo, Ivan bi bio blizu dinarske grupe, što je slovensko nasljeđe, dok su druge karakteristike, poput oblika nosa i očnih duplji, ukazivale na južnoevropsko porijeklo, naveo je Gerasimov”, piše u radu.
Za forenzičku aproksimaciju je, dodaje se, ključna lobanja osobe koja se ispituje, a u slučaju Ivana IV postoji serija slika i videa dostupnih u člancima o tome, a postoje i tačna mjerenja.
“Ukupno je generisano 9 slika, tri bez kose i brade, tri u boji bez kose i brade i tri u boji sa kosom, bradom i odjećom. Objektivne slike su sa zatvorenim očima, jer njihov oblik nije poznat sa sigurnošću, kao što nije ni pigmentacija kože i kose”, navodi se u Moraesovom radu.
Ruski car Ivan IV jedna je od najkontroverznijih i najpoznatijih ličnosti ruske istorije. Mnogi ga smatraju jednim od najbrutalnijih i najstrašnijih vladara, a drugi progresivnim liderom koji je reformisao, modernizovao i proširio zemlju, osnovao prvu šampariju, uveo parlament, modernizovao zakonik...
“Ivan Vasiljevič nije imao nadimak „Grozni“ do tri vijeka nakon smrti, kada su se stopila tri elementa: predrasude prema Romanovima koja je imala „stara boljarska aristokratija“, antimoskovska zapadna tradicija zasnovana na pamfletnoj literaturi 16. vijeka i moderna evropska praksa davanja nadimaka dinastima”, naveo je svojevremeno u radu „Kako je Ivan postao Grozni“ Edvard L. Kinan, nekadašnji profesor istorije na Harvardu.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, kao i na X nalogu.